آنچه در دنیای فناوریاطلاعات مشهور و معروف شده است، شهرهایی است که متخصصان مهندسی رایانه، الکترونیک و فناوریاطلاعات را در قلب خود جای داده و مرکز نوآوری و خلاقیت شده است.
بنگلور هند معروف به فلات سیلیکون، در واقع همان سیلیکون ولی از نوع آمریکایی در هند است که با سرمایهگذاری بزرگ مایکروسافت روی مغزهای هندی در این منطقه رشد پیدا کرد و معروف شد. اکنون هاب برنامهنویسی جهان شده است و اگر بسیاری از نوابغ هندی به آمریکا مهاجرت نمیکردند، ممکن بود امروز شماره یک جهان باشد.
هندیها از خاکستر سالهای جنگ و دوران استعمار بریتانیا برخاستهاند و در حال فتح جهان هستند، جهان فناوریاطلاعات. اگر سدههای گذشته نادرشاه به هند یورش برد و غنایم بزرگی همچون الماسهای کوه نور و دریای نور را از آن ها به غنیمت گرفت، پیشرفت تکنولوژیک هند و تربیت هزاران مهندس در زمینهی فناوریاطلاعات حالا الماسی را برای آنها به ارمغان آورده که غنیمتی ارزشمند برای آنهاست. بسیاری از مدیران شرکتهای موفق فناوریاطلاعات هندی هستند.
سیاستگذاری آموزشی در هند به ویژه در حوزهی آموزش فناوریاطلاعات یکی از پایههای اصلی رشد این کشور در این زمینه بوده است. تصویب یک قطعنامه سیاستگذاری علمی توسط پارلمان این کشور در سال 1958 را شاید بتوان پایه آغاز این حرکت دانست البته سیاستهای تمرکز بر آموزش فناوریاطلاعات در هند به خصوص در دههی ۷۰ قرن ۲۰ اوج گرفت. تا پیش از سال ۱۹۸۴، صنعت نرمافزار هند در چارچوب مجموعهی قوانین نسبتاً سختگیرانه و بستهای حرکت میکرد اما پس از انتخاب راجیوگاندی به سمت نخستوزیری، تفکر اقتصادی دولت تغییر محسوسی کرد. تا این که واجپایی در سال ۱۹۹۸ به سمت نخستوزیری هند رسید و اعلام کرد که تبدیل کردن هندوستان به یک ابرقدرت در حوزه فناوریاطلاعات باید یکی از هدفهای اساسی کشور باشد. از آن پس، رشد فناوریاطلاعات در هندوستان به شدت افزایش یافت و سرمایهگذارانی که از برنامهی بلندمدت دولت برای توسعهی صنعتی در این حوزه اطمینان یافته بودند با انگیزهی بیشتری به بسط و گسترش بازرگانی، تولید و خدمات پرداختند و در نتیجه خیلی زود مناطقی از هند و در راس آن شهر بنگلور به کانونهای توسعه فناوریاطلاعات تبدیل شدند. تا جایی که هم اکنون از بنگلور به عنوان سیلیکون ولی هند یاد میشود . فناوریاطلاعات در هند صنعتی است که از دو جزء اصلی تشکیل شده است: خدمات اطلاعات و برونسپاری فرآیندهای تجاری.میزان صادرات نرمافزارهای ساخته شده در هندوستان به بیش از ۹۰ کشور دنیا، بسیار بیشتر از فروش نفت ایران است. درآمد این کشور از صادرات فناوریاطلاعات در سال ۲۰۱۹ نزدیک به ۱۳۶ میلیارد دلار بوده است. هند از اواخر دههی ۱۹۸۰ میلادی یکی از مقاصد کمهزینه برای نرمافزارها و سرویسهای مشتریان برونسپاری شده بوده، یعنی از زمانی که مدل تجاری آربیتراژ (بهره گرفتن از تفاوت قیمت بین دو یا چند بازار برای کسب سود) تبدیل به راهکاری مقرون به صرفه برای شرکتهای چندملیتی شد. از نظر تاریخی، برونسپاری کارها به هند منجر به افزایش ثروت کشور شده و در عین حال نرخ بیکاری را کاهش داده و به شهرنشینی کمک کرده است. گسترش فناوری به شکلگیری بستری پرثمر برای استارتآپها هم منجر شده. هند به جایگاه سوم از نظر زیستبوم استارتآپی در جهان دست یافت و اکنون ۲۶ شرکت استارتآپی دارد که هرکدام بیش از یک میلیارد دلار ارزشگذاری شدهاند. اگر هند بتواند به توسعهی مراکز شهری خود و همین طور ایجاد فرهنگ کارآفرینی سیلیکون ولی ادامه دهد، میتواند در جایگاهی عالی برای تبدیل شدن به یک هاب فناوری باشد. شهر بنگلور در جنوب و گورگان در شمال شهرهایی فناورانه و نشانهای از شهرنشینی سریع در هند هستند. «بنگلور» قبلا در فهرست نمادهای شهری سال ۲۰۱۷ به عنوان پویاترین شهر جهان، براساس شاخصهایی مثل فناوری و ابداعات شناخته شده بود. شهر گورگان از یک برهوت کشاورزی تبدیل به شهری با دریایی از آسمانخراشها شده. شرکتهای چندملیتی مانند گوگل، فیس بوک، اوبر و TripAdvisor و همینطور کسبوکارهای محلی به راحتی جذب این شهر شدهاند. گورگان ضمنا حالا هابی برای سرویسهای مختلف، از نرمافزار و ابزارهای مالی گرفته تا مشاوره شده است. یک تحقیق بر اساس ویژگیهای فرهنگی از سوی دانشگاه نیوهمپشایر، مدیران آمریکایی را با مدیرانی که از کشور هند آمدهاند مقایسه کرده است. بر اساس همین تحقیقات، مشخص شده که به دلیل ویژگی های رهبری که در مدیران هندی وجود دارد، تعداد بیشتری از آن ها توانستهاند راه خود را به بالاترین مقام ها باز کنند. در تحقیق یاد شده آمده است که مدیران هندی آیندهنگرتر هستند و ترکیب جالبی از فروتنی و حرفهایگری را میتوان در شخصیت کلی آنها یافت. مدیران هندی که اکنون در شرکتهای فناورانه حکمرانی میکنند، در بیشتر موارد جزو موسسان نبودهاند بلکه بعدا به شرکت وارد شده و سپس راه خود را به مراحل بالاتر باز کردهاند. هند اکنون با سرعت هرچه بیشتر در حال تربیت و آموزش مهندسان آینده خود است. وبسایت کوارتز در گزارشی می نویسد، والدین و مربیان معتقدند در کشوری مانند هند که سیستم آموزش و پرورش با کمبود نوآوری، زیرساختها و برنامههای درسی قدیمی درگیر است، برنامهنویسی روش خوبی برای معرفی کودکان به تفکر منطقی و حل مسئله محسوب میشود. همچنین داشتن چنین مهارتهایی ،آنها را برای بازار کار آماده میکند؛ چرا که علوم دادهها و رایانه بازار کار را تحت سلطه خود درآوردهاند.