مصر
یکی دیگر از کشورهای مسلمان که می‌تواند در عرصه‌ی سیاست خارجی حامی و معین جمهوری‌اسلامی باشد مصر است. صحبت از قبطی و اسرائیلی و یا فراعنه‌ی مصر و تجاوز و تعدی به سرزمین شام ربطی به ایران ندارد. در حال حاضر هر دو کشور مسلمان بوده و دوستدار اهل‌بیت پیامبر هستند. متاسفانه برخی منازعات حاصل از تاکید و اصرار بر اسامی بی‌اهمیت مانند خالد اسلامبولی باعث قطع ارتباطات فرهنگی و روابط دیپلماتیک دو ملت مسلمان شده است.
در عین ناباوری علی‌رغم ویترین مذهبی و مصلحانه نشان داده شده توسط رهبران جمهوری‌اسلامی ضابطه و شایسته‌سالاری بر ادارات دولتی حاکم نیست و افراد ناتوان به استخدام مشاغل بااهمیت دولتی درمی‌آیند. فتوای آیت‌الله خمینی در رابطه با انتصابات گونه‌ای دیگر و در تعارض و تضاد با واقعیت‌های قابل مشاهده است.
وزیر امور خارجه آقای امیرعبداللهیان تخصصی در سیاست خارجی نداشته و ندارد و نخواهد داشت. انگلیسی صحبت کردن ایشان واقعا افتضاح و بی‌آبرویی مطلق است. پیشه‌ی ابتدائی وی معلمی است. معلوم است اصلا درست درس نخوانده که انگلیسی را به فجیع‌ترین حالت ممکن صحبت می‌کند.
از سوی دیگر تخصص و مهارت دیپلماتیک آن‌جناب والامقام مغرب عربی و شاخ آفریقا ذکر می‌شود. اگر تخصص و مهارت عمده‌ای در این زمینه داشت بلافاصله پس از به عهده گرفتن مسئولیت وزارت به فراست ایجاد ارتباط با مصر می‌افتاد که تاکنون اتفاق نیفتاده است.
ایشان هر کاری می‌کند جز تمرکز بر کار وزارت‌خانه‌ی متبوعش. خمینی می‌گفت اگر مسئولی می‌دانست و یا ظن داشت فرد دیگری در اجتماع از او بهتر می‌تواند در مدیریت‌های عالی نظام فعالیت نماید حرام است لحظه‌ای در شغل دولتی باقی بماند.
رابطه جای ضابطه را گرفته و افراد با پارتی و آشنا به مراتب و مدارج بالای مدیریتی می‌رسند از این رو اقتصاد رانتیر شده و نظام سیاسی از اساس فاسد می‌گردد.
سیاست خارجی
سیاست شاهنامه‌ی حکیم ابوالقاسم فردوسی نیست و سیاست خارجی جنگ حماسی رستم و سهراب نمی‌باشد. ایران و ترکیه اشتراکات فراوانی دارند و علاوه بر جنبه‌ی دینی که مسلمان محسوب می‌شوند به لحاظ نژادی بنا بر روایت‌های اساطیری از یک طایفه و قبیله هستند. بالاخره باید دعواها و نزاع‌های باستانی را کنار گذاشت و از تفرقه‌ی انگلیسی قومیت‌های آریایی مانند شمالی و آذری اجتناب کرد و بر اساس واقعیت میدانی جهت تحصیل حداکثری منفعت ملی و اقتصادی گام‌های مبتکرانه و نوینی برداشت.
غائله‌ی شست‌پهن‌ها
سایت آفتاب‌نیوز در خبری با عنوان "نامه انتقادی آیت‌الله آملی لاریجانی به رهبر انقلاب؟" به تاریخ ۱۵ مرداد ۱۳۹۸ شمسی و کد خبر ۶۰۳۶۶۳ نوشته است:
برخی رسانه‌ها از نامه آیت‌الله آملی لاریجانی، رئیس سابق قوه قضائیه و رئیس فعلی مجمع تشخیص مصلحت نظام به رهبر انقلاب خبر داده‌اند.
برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی از نامه آیت‌الله آملی لاریجانی به رهبر انقلاب درباره بازداشت اکبر طبری و همچنین موضوع هجرت به نجف، خبر داده‌اند.
ناطق
علی‌اکبر ناطق نوری رقیب اصلی خاتمی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۷۶ بود. ناطق رئیس وقت مجلس و از دوستان نزدیک کروبی بود. لطیفه‌های خاتمی‌چی‌ها برگ برنده‌ی منکوب کردن حریف بدون چاپ شب‌نامه‌ها و راه انداختن پروپاگاندای بگم‌بگم شد مثلا:
- معادل فارسی و مصوب فرهنگستان لغت تلویزیون چیست؟ ناطق نوری چون هم سخنگو و ناطق است و هم با پخش نور بر صفحه‌ی تلویزیون برنامه‌های صدا و سیما را پخش می‌کند.
- جک معروف شست‌پهنان از صنوف راستی و مستضعف که خانواده‌ی فخیم و هنری لاریجانی نیز در آن زمان به این گروه تعلق داشتند در اذهان تمام سیاست‌بازان دهه‌ی هفتاد هست و نیازی به یادآوری ندارد.
خاتمی ۷۶
خاتمی ۷۶ یک مدیر جوان سیاسی حساب می‌شد. وزیر فرهنگ و ارشاد بود اما با سرکوب و بنیادگرایی انقلابی و اسلامی طرفداران فراوانی میان اهالی فرهنگ و هنر نداشت. در اواخر ریاست‌جمهوری هاشمی رفسنجانی روابط عمومی ادارات دولتی و مخصوصا بخش گردشگری و توریسم را به تعالی و بلوغ سازمانی رساند. از دوستان نزدیک موسوی خوئینی‌ها موتور جت انقلابیون دهه‌ی ۵۰ و ۶۰ بود و روابط خوبی با خلخالی داشت. خلخالی پشتیبان معنوی خاتمی جهت جلب آرای مراجع تقلید جناح چپ مانند موسوی اردبیلی، صانعی و منتظری شد. حتی آذری قمی راستی به انتخاب وی روی خوش نشان داد. موسوی خوئینی‌ها با ویترین‌سازی از کروبی و دیگر روحانیان یون‌ویت به اجماع چپ‌های سیاسی دیروز و اصلاح‌طلبان امروز پیرامون تائید نهایی مهندس موسوی رسید. مهندس موسوی سیاست‌مدار کمی نیست. به لحاظ جایگاه و وزن حاکمیتی بالاتر و سنگین‌تر از رهبر کنونی جمهوری‌اسلامی است. آخرین نخست‌وزیر ایران و از همه مهم‌تر نخست‌وزیر آیت‌الله خمینی بود. یک تصویر تبلیغاتی خاتمی به همراه میرحسین سبب جلب آرای عمومی و رضایت‌مندی ملی به خصوص اصناف کارگری از خاتمی شد و به حساب راست دیروز و اصولگرایان امروز:
"و شد آن‌چه نباید می‌شد..."